نوسانات و میزان پارازیتیسم مگس گلرنگ، Acanthiophilus helianthi روی ارقام مختلف گلرنگ در جنوب تهران

مگس گلرنگ، Acanthiophilus helianthi یکی از آفات مهم گلرنگ در ایران می‌باشد. استفاده از پارازیتوئیدها به‌عنوان یکی از روش‌های مدیریت تلفیقی آفات همیشه مورد توجه بوده‌است. به‌منظور بررسی میزان و نوسانات پارازیتیسم مگس گلرنگ توسط پارازیتوئیدها در سال 1391 هفت رقم گلرنگ شامل گلدشت، پدیده، زرقان، ورامین، PI، Acataria، Mec163 در مزرعه‌ی تحقیقاتی دانشگاه شاهد (جنوب تهران) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در 4 تکرار کشت گردید. پس از شروع گل‌دهی هر 7 روز یک‌بار نمونه برداری از قوزه‌ها انجام گرفت. نتایج نشان داد که دو گونه زنبور پارازیتوئید بنام‌های Microdontomerus annulatus (Spinola, 1808) (Hym.: Torymidae) و Ormyrus gratiosus (Forster, 1860) (Hym.: Ormyridae) در منطقه روی لارو و شفیره مگس گلرنگ فعال هستند. بیشترین درصد پارازیتیسم برای گونه‌ی O. gratiosus در تاریخ 19 و 25 تیرماه روی رقم  Mec163(3/12 درصد) مشاهده شد. در این تاریخ کمترین درصد پارازیتیسم در ارقام PI و پدیده با 58/6 درصد دیده‌شد. بیشترین میزان پارازیتیسم توسط گونه‌یM. annulatus در طول زمان نمونه‌برداری در ارقام پدیده به‌میزان 56/7 درصد و رقم Mec163 به‌میزان 52/7 درصد دیده شد. کمترین میزان پارازیتیسم در رقم ورامین (49/6 درصد) دیده شد. درمجموع می‌توان نتیجه گرفت که به‌دلیل استفاده از حشره‌کش‌ها برای مبارزه با آفات گلرنگ مخصوصاً مگس گلرنگ در مناطقی که گلرنگ کشت می‌شود مانعی برای فعالیت پارازیتوئیدهای مگس گلرنگ می‌شود. لذا استفاده از حشره‌کش‌های انتخابی و کاشت گیاهان گل‌دار به‌عنوان مکانی برای زندگی پارازیتوئیدها می‌تواند سبب افزایش کارایی پارازیتوئیدها شود.